Met onderstaand gedicht vat stadsdichter Drik Heffels de tafelgesprekken samen over wijkontwikkeling die deze week plaatsvonden in Geleen-Zuid. Bewoners en partners spraken samen over drie onderwerpen:
* Doen we wat nodig is?
* Kent de menselijke aanpak ook een prijs?
* Zijn we ooit echt klaar?
Het was een vruchtbare bijeenkomst. We blijven het gesprek aangaan om de wijk verder te ontwikkelen, want: "Luuj make Gelaen-Zuid".
-------------------------------------------------
In de basis zijn we allemaal mens
We zijn allemaal geboren als uniek
Ongeacht hoe we eruit zien en waar we vandaan komen
Laten we zijn zoals we als kind waren, puur en authentiek
In plaats van rekenen, leren we kinderen rekening houden
Want wat heb je aan didactiek zonder pedagogiek?
Als we een middenweg zoeken, zoek dan de gouden
Dan vinden we samen een oplossing voor de problematiek
Want daar op die gulden middenweg
Daar weten we elkaar te vinden
Elk mens heeft behoefte om gezien en gehoord te worden
Elk mens heeft behoefte om te verbinden
En waar beter dan in deze rijke wijk?
Want al is er armoede, de wijk is rijk aan cultuur
Laten we die kracht dan ook gebruiken
Want verbinding zit in onze natuur
Laten we vooral de kansen zien
En het niet zien als beperkingen
Want als we écht samenwerken
Bouwen we samen aan versterkingen
In een wijk die in transitie is
Waar we aan een betere toekomst bouwen
Maar net als in elke samenwerking
Moet de basis liggen in vertrouwen
En daarna komt een stuk maatwerk
Vooral niet vastgelegd in doorgeslagen beleid
Beleid moet dienen als richtlijn
Met daarin ruimte voor menselijkheid
En dan kunnen we als wijk groeien
Dan kunnen we als wijk ontwikkelen
Als we verbindingen aangaan van mens tot mens
En daarin álle mensen betrekken en prikkelen
Laten we ruimte geven voor trots
Laten we ruimte laten voor inclusiviteit
Laten we soms kijken wat we kunnen vieren
En ons niet blindstaren op negativiteit
Want naast het codewoord verbinding
Is een ander codewoord perspectief
Zelfs de benadering van de hoofdvragen
Is in mijn ogen vandaag relatief
“Doen we wat nodig is?”
Volgens de één doen we misschien meer
De ander zegt dat we te weinig doen
Het ligt eraan hoe en waar je nuanceert
De basis is naar elkaar luisteren
En samen het gesprek aangaan
In authenticiteit en kwetsbaarheid
Informeel en professioneel in het leven staan
Dan komt het ook met deze zogenaamde achterstandswijk goed
Met deze wijk met, letterlijk en figuurlijk, veel gezichten
Als we onthouden “De luuj make de wiek”
En de juiste randvoorwaarden inrichten
Bewoners moet je niet verplichten
Bewoners willen niet te veel moeten
Dus laten we ze soms op weg helpen
En ondersteunen in het ont-moeten
Door samen de schouders eronder te zetten
En de maatschappij en omgeving proberen te veranderen
Door een gewoon gesprek met mensen te voeren
Door de brug te slopen tussen “ons” en “anderen”
Want in de basis zijn we allemaal mens
We zijn allemaal geboren als uniek
Ongeacht hoe we eruit zien en waar we vandaan komen
Laten we zijn zoals we als kind waren, puur en authentiek
Ik sluit de dag af met een slogan
En eerlijk is eerlijk, ik heb hem niet helemaal zelf verzonnen
Waar we de wijk naartoe willen ontwikkelen
Daar zijn we vandaag al aan begonnen!
